De vraag van mijn kleindochter op weg naar school kan ik, met mijn beroep en bedrijf, natuurlijk niet laten liggen. Geweldig dacht ik, als je pas tien jaar bent en je jezelf dit al kan afvragen.
Speciaal
En dat te weten dat mijn mooie lieve creatieve kleindochter niet voldoet aan de norm. Ze is al een keer blijven zitten en gaat nu op basis van de “harde criteria” naar het speciaal onderwijs. Iets wat we toejuichen, want daar is meer tijd en aandacht, daar wordt anders naar groei en ontwikkeling gekeken. Ze had op basis van deze vraag van mij al door gemogen naar de universiteit. Want als je je deze vraag durft te stellen (en te beantwoorden), wat een geweldige leider, collega of medewerker kun je dan wel niet worden.
Diversiteit, het brein en oordelen
Ons brein houdt van zekerheid en veiligheid. Mensen die op ons lijken vinden we prettiger dan anderen. We houden het graag bij de gebaande paden. Dat effect zie je tot op heden nog in veel werksituaties, managementteams, besturen en verenigingen terug. Daarom komt diversiteit maar moeizaam van de kant (en zeker niet vanzelf). Maar dus ook al vroeg op school. We kijken vanuit een ander perspectief naar elkaar, we oordelen (te) snel en op basis van ons intuïtieve reptielen- en zoogdierenbrein. We worden gedreven door vooral angst (voor het vreemde, onbekende) en komen niet tot de blik naar binnen, de rust en de ruimte voor reflectie en een creatieve invalshoek.
Een supervraag
Wanneer je vanuit dit perspectief de vraag van mijn kleindochter nog eens tegen het licht houdt dan is die geweldig. Ze vraagt zich nu al af “hoe ze zichzelf kan leren kennen”. Hoeveel mensen hebben die vraag niet gewoon overgeslagen. Bij mij duurde het ook echt wel even.
Het antwoord is natuurlijk niet makkelijk. Hoe zou je dat kunnen aanpakken? Hoe pak jij dat aan, hoe heb je het aangepakt? Alleen de vraag stellen is al fantastisch maar nog niet voldoende.
Jezelf leren kennen, poeh
“Jezelf leren kennen,” zei ik tegen haar. Dat doe je door te spelen en te ervaren. Door fouten te maken en successen te behalen. Door de dingen die je overkomen. En dan, moet je goed naar jezelf kijken. In de spiegel opa? Inderdaad in de spiegel.
Een suggestie, een aanpak, ook voor jou (die het hier eigenlijk te druk voor heeft)
Wat gebeurde er, wat deed het met je, hoe oordeelde je en vooral hoe heb je toen gehandeld? En wanneer je al die ervaringen, bewuste en onbewuste reacties op een rij zet heb je stap 1 te pakken.
Daarna wordt het de kunst om te ontdekken wie je écht bent, wie je écht wil zijn vanuit het binnenste van je ziel. Dat is wat lastiger, maar ook dat kan goed lukken. Het begint bij heel bewust kijken naar waar je staat en waar je dankbaar voor bent, dan je kwaliteiten benoemen en ontdekken en dan beoordelen wat je echt belangrijk vindt bij en van jezelf. Wat kun je brengen, wat kom je halen? Door dat echte gesprek met jezelf te voeren kom je erachter. En soms met een beetje hulp van buiten. En dan? Dan zou ik het opschrijven. Dat is dan je visie, jouw pad, jouw ambitie, wie jij wil zijn.
Voor mij:
Mijn visie is mij helder. Het gaat natuurlijk om de weg er naartoe. “Life is what happens when you’re busy making other plans”. Maar toch, die visie houdt mij redelijk op koers.
“Ik, Eugene Hansen, leef en werk met veel plezier. Ik breng mijzelf en anderen in balans met de uitdagingen van het leven. Dat doe ik vanuit een open, vrolijk, liefdevol en traditie-gebonden gezin zodat ik straks voldaan kan zijn over hun resultaat en zij over mij.”
Wie ik ben; daar ben ik nog dagelijks mee bezig. Positieve en negatieve ervaringen genoeg, missers en successen ook. Soms barst de spiegel bijna. Maar… ik kom steeds dichterbij, ik ben al 56 immers.
Wil jij jouw visie formuleren, spiegelen, verdere stappen maken of vind je dit maar zweverige onzin? Ik wissel heel graag van gedachten!
Eugene Hansen , www.brainconcept.nl. 06 – 53 999 170
